کد مطلب:18822 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

دليل نقلي طرفداران مسئله «پذيرش عمل خير از سوي خداوند، فقط از مسلمانان» چيست؟

در پاره‎اي از آيات قرآن، تصريح شده كه عمل كافر غير مقبول است؛ همچنان كه در روايات بسياري وارد است كه عمل غير شيعه يعني عمل كسي كه ولايت اهل‎البيت را ندارد مقبول نيست.
در سورة مباركة ابراهيم، خدا اعمال كفّار را به خاكستري تشبيه مي‎كند كه به وسيلة تندبادي پراكنده شود و از دست برود:
‹‹مثَلُ الَّذينَ كَفَروا بِرَبِّهِمْ اَعْمالُهُمْ كَرَمادٍ اِشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ في يَوْمٍ عاصِفٍ لا يَقْدِرونَ مِمّا كَسَبوا عَلي شَيْءٍ، ذلِكَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعيدُ.›› ابراهيم/18
[مثل كافران اينگونه است كه كارهاي ايشان همچون تودة خاكستري است كه در يك روز طوفاني دستخوش باد سختي گردد؛ بر چيزي از آنچه فراهم كرده‎اند دست نمي‎يابند؛ ]آن است گمراهي عميق.]
در آيه‎اي از سورة مباركة نور، اعمال كافران به سرابي تشبيه شده است كه «اب نما» است ولي از نزديك هيچ است.
اين آيه مي‎فرمايد: خدمات بزرگي كه چشمها را خيره مي‎كند و در نظر برخي از ساده لوح‎ها حتي از خدمات انبياء هم بزرگتر است اگر با ايمان به خدا توأم نباشد هيچ و پوچ است و عظمت آن. خيالي بيش نيست، همچنان كه سراب. اينك متن آية كريمه:
«وَ الَّذينَ كَفَروا اَعْمالُهُمْ كَسَرابٍ بِقيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً حَتّي اِذا جاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئاً وَ وَجَدَاللهَ عِنْدَهُ فَوَفّيهُ حِسابَهُ، وَاللهُ سَريعُ الْحِسابِ››. نور/39
[و كافران كارهايشان همچون سرابي در بيابان است كه شخص تشنه آن را آب مي‎پندارد، تا وقتي كه نزديك آن بيايد مي‎بيند كه هيچ نيست؛ و خدا را در آنجا مي‎يابد ك به حساب وي مي‎رسد و خدا بي‎درنگ حساب را تصفيه مي‎كند[
اين، مَثلِ كار نيكِ كافران است كه به نظر نيك مي‎آيد، واي از اعمال بد ايشان. مَثل آن را در آية بعد چنين مي‎خوانيم:
«اَوْ كَظُلُماتٍ في بَحْرٍ لُجِّيٍ يَغْشاهُ مَوْجٌ، مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ، مِنْ فَوقِهِ سَحابٌ، ظُلُماتٌ بعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ، اِذا اَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَراها، وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللهُ لَهُ نوراً فَما لَهُ مِنْ نورٍ.
[يا همچون پاره‎هاي ظلمت در دريايي ژرف، كه آن را موجي كه روي آن موجي است فرا گيرد و در بالا ابري قرار گرفته باشد؛ وقتي آدمي دست خويش را بيرون آورد نتواند آن ار ببيند. هركه را خدا روشني ندهد، هيچ روشني ندارد.[
از ضميمه ساختن اين آيه با آية قبل چنين استنباط مي‎كنيم كه اعمال نيك كافران با همة ظاهر فريبا، سرابي بي واقعيّت است و اما اعمال بد ايشان وا مصيبتا، شرّ اند شرّ و ظلمت روي ظلمت است.
آيات مزبور وضع عمل كافر را روشن مي‎كند.
اما وضع عمل مسلمان غير شيعه را، از نظر ما كه شيعه هستيم، رواياتي كه از طرق اهل‎البيت(ع) رسيده است روشن مي‎نمايد.
در اين زمينه روايات زيادي وارد شده است، طالبان مي‎توانند به «كافي» جلد اول كتاب الحجة و جلد دوم كتاب الايمان و الكفر، و «وسائل الشيعه» جلد اول ابواب مقدمات العبادات، و «مستدرك الوسائل» جلد اول ابواب مقدمات العبادات، و «بحارالانوار» مباحث معاد باب هجدم (باب الوعد و العيد و الحبط و التكفير)، و جلد هفتم از چاپ قديم باب 227، و جلد پانزدهم از چاپ قديم جزء اخلاق صفحة 187 مراجعه كنند. براي نمونه يك روايت از وسائل الشيعه نقل مي‎كنيم:
«محمدبن مسلم مي‎گويد از امام باقر(ع) شنيدم كه فرمود: هركس خدا را پرستش كند و خود را در عبادت به رنج وا دارد و امامي كه خدا برايش تعيين كرده است نداشته باشد، عملش نا مقبول و خودش گمراه و سرگردان است و خداوند اعمال او را دشمن مي‎دارد... و اگر به اين حال بميرد مردنش مردن اسلام نيست، مردن كفر و نفاق است. اي محمدبن مسلم بدان كه پيشوايان ظلم و پيروانشان از دين خدا بيرونند، خود گمراه شدند و ديگران را نيز گمراه ساختند، اعمالي كه انجام مي‎دهند مانند خاكستري است كه در يك روز طوفاني دستخوش بادي سخت گرددكه به هيچ چيزي از آنچه فراهم كرده‎اند دست نمي‎يابند؛ آن است گمراهي عميق.» (وسائل الشيعة، چاپ مكتبة محمدي ـ قم ـ جزء اول از جلد اول ص 90)
اين است دلايل كساني كه ميگويند اساس سعادت و نيكبختي، ايمان و اعتقاد است.

---

مجموعه آثار شهيد مطهري ج1 – عدل الهي
شهيد مطهري